Në serinë e tretë të edicionit “Formacioni më i mirë i historisë së futbollit: Mbrojtja” Paul Doyle, legjenda e futbollit skocez si dhe opinionist i gazetës së mirënjohur angleze The Guardian, ka dhënë mendimin e tij për disa mbrojtës që kanë lënë gjurmë në historinë e futbollit duke bërë disa krahasime të interesante për sa i përket mbrojtësit legjendar italian Paolo Maldini. Pas flet për disa mbrojtës të tjerë si Cafu, Zanetti apo Beckenbauer, Doyle ndalet te Maldini duke analizuar imazhin e tij. “Për sa i përket Paoli Maldini, nami i tij jetëgjatë mund t’i atribuohet një instinkti që ka për të nuhatur kundërsulmet kundërshtare se sa guximit të tij mbrojtje.”
“Ishte paraqitja e tij e jashtëme, më tepër se paraqitjet në fushë, ajo që e bëri të vlerësohej më tepër se homologët e tij që shin më efektivë si Jurgen Kohler. Maldini ishte një lojtar i mirë, jo një lojtar i madh (ai i duk shumë qesharak në Euro 96 kundër Karel Poborsky). Në thelb, Maldini ishte një version i bukur i Gary Neville. David Backham i mbrojtësve.” Një mendim që me siguri nuk do t’i pëlqejë tifozëve të Milan apo Italisë, por patjetër që ka vend për diskutim. Mbrojtja që zgjodhi Doyle është: Cafu, Lucio, Beckenbauer, Lizarazu. Jo keq.
