Keti Bazhdari
Nëse do isha në vendin e Linditës, gjestin e ndodhur mbrëmë, nuk do e shihja si të tmerrshëm, përkundrazi. Sot jemi në demokraci dhe secili ka të drejtë të protestojë, pa dhunuar tjetrin fizikisht ama. Këtu Lindita, ka gjithë të drejtën të revoltohet.
Por duke e parë ftohtë, edhe intensifikimin e mjeteve të protestës së këtij grupi të rinjsh, deri në një farë dhune fizike, do e lexoja më shumë si formë të dëshpëruar për të ngritur një kauzë që nuk gjen mbështetje në numra.
Unë s’do e merrja aspak personale në rastin e Linditës, përkundrazi do i sfidoja këta të rinj të merrnin të gjithë nga një shishe salsë me vete, haptazi, jo fshehurazi, e nga krahu tjetër do isha edhe unë me shishen time. Sfida do ishte të zhvillonim një debat publik ku të diskutonim çdo shqetësim që ata ngrejnë bashkë me zgjidhjet që ofrojnë dhe përmes ekranit të na gjykonte publiku që të mund të shprehej me votë. Në fund, ai që do humbiste do i duhej ta hidhte vetë salsën mbi kokën e tij. Kjo është demokracia, t’i bindesh numrave…
Të përqafosh një kauzë, nuk do të thotë domosdoshmërisht se ke të drejtë, por mënyra se si e adreson problemin dhe gjen mbështetjen, është ajo që të jep në fund, të drejtë ose jo në demokraci.
Kemi vuajtur historikisht për shembuj të protestës së lirë në shoqërinë shqiptare. Personalisht, flas si dëshmitare, pjesëmarrëse e protestave paqësore të opozitës 8 vitëshin e qeverisjes së shkuar. Preh e viktima të provokimeve, deri dhunës me eleminime fizike të ushtruara nga pushteti i atëhershëm ndaj jam e gëzuar që kjo kohë nuk i ngjan asaj kohe.
Përgëzoj cdo formë proteste të sukseshme, pavarësisht qëndrimit personal dhe mendoj se shembujt e protestave të sukseshme këtë tre vitëshin e fundit nuk kanë munguar. Ama, ekstremizimi i tyre deri në banalitet, mendoj se nuk i shërben demokracisë shqiptare, pasi komplekson të tjerët t’i bashkohen një proteste dhe pozicionon shoqërinë karshi protestës. Protestat kur arrijnë të ngrejnë një kauzë, kanë mbështetjen, qoftë edhe në heshtje, të një mase të madhe njerëzish, por kur ekstremizohen mjetet, humbet interesi nga kauza dhe kthehet vetë protesta në objekt gjykimi. Mendoj se në një shoqëri të kompleksuar si kjo e jona, kjo formë proteste është fatale në uljen e interesit të përgjithshëm për të protestuar.
Nëse une do isha Lindita, një mësuese, nënë dhe grua e fortë, sikurse ajo di të jetë, nuk do e shihja si personale, por si një arsye më shumë për të vijuar reformat dhe çdo nismë tjetër që po i kthen vlerat arsimit në këtë vend.
