Një “super-tokë” e pjekur për hetime të mëtejshme rrotullohet rreth një ylli të vogël, të kuqërremtë, që është, sipas standardeve astronomike, mjaft afër nesh – vetëm 137 vite dritë larg. I njëjti sistem mund të strehojë gjithashtu një planet të dytë, me madhësinë e Tokës.
Planeti më i madh, i quajtur TOI-715 b, është rreth një herë e gjysmë më i gjerë se Toka dhe orbiton brenda zonës “konservatore” të banueshme rreth yllit të tij mëmë. Kjo është distanca nga ylli që mund t’i japë planetit temperaturën e duhur për formimin e ujit të lëngshëm në sipërfaqen e tij. Disa faktorë të tjerë do të duhej të rreshtoheshin, natyrisht, që uji sipërfaqësor të jetë i pranishëm, veçanërisht duke pasur një atmosferë të përshtatshme.
Por zona konservatore e banueshme – një përkufizim më i ngushtë dhe potencialisht më i fortë se zona më e gjerë “optimiste” e banueshme – e vendos atë në pozicionin kryesor, të paktën nga matjet e përafërta të bëra deri më tani. Planeti më i vogël mund të jetë vetëm pak më i madh se Toka dhe gjithashtu mund të banojë vetëm brenda zonës konservatore të banueshme.
