Tërmeti i së martës rezultoi fatal për dhjetëra persona në zonat e Durrësit, të cilët humbën jetën nën rrënojat e shtëpive të shkatërruara.
Një nga viktimat, mes dhjetarëve të tjerëve të kësaj tragjedie, është Diena Reçi një piktore në profesion, e cila në momentin që po dilte nga rrënojat kuptoi se kishte humbur vajzën e saj tetë vjeçe. Ajo qëndroi për më shumë së gjysmë dite e përqafuar me të. Grupit të kërkim shpëtimit ju drejtua me fjalët, “më lini të vdesë këtu.”
Për Dienen dhimbjet e gurëve që i kishin zënë trupin nuk kishin kuptim, një dhimbje më e madhe e kishte shkatërruar atë. Tërmeti, nuk i mori vetëm jetën dhe banesën, i kishte marre frymëmarrjen e saj, Esielën 8 vjeçare.
Diena Reçi, pasi u nxor nga rrënojat ku qëndroi me orë të tëra, u transportua për në spital, por ajo nuk mundi të mbijetonte, duke ndërruar jetë për shkak të frakturave të rënda.
Hemorragjia e brendshme e kishte shkatërruar trupin e saj. Por Diena, në rrënoja për orë me radhë u përpoq të mbronte trupin e së bijës…
Tërmeti nuk ishte thjesht një sprove dashurie nëne, më tepër ishte një instinkt jetësor për të shpëtuar të ardhmen dhe shpresën, fëmijët.
Për Thumanën dhe të gjithë personat e prekur nga tërmeti, askush nuk mund të rrinte pa derdhur lot. Askush nuk mund të ndiente shkatërrimin dhe tërmetin shpirtëror kur nipi gjashtë vjeçar dilte nga rrënojat, ku gjyshja e tij e kishte mbrojtur për orë me radhë.
Pavarësisht përpjekjeve të grupeve të kërkim shpëtimit, gjyshja nuk ja doli, po ajo dha shpirt për nipin e saj, për ardhmen, për shpresën./ Opinion.al
