Aldo Baxhaku – Lufta për zgjedhje të lira dhe të ndershme u mbyll sot me një marrëveshje mes palëve të cilat parimisht i dhanë fjalën njëri tjetrit se jo më vonë se 15 marsi do të votojnë “Reformën Zgjedhore” e cila do t’i garantojë votën shqiptarëve.
Konsensusi duket si një hap i duhur për të zgjidhur krizën politike e cila pothuajse ka deligjitimuar çdo institucion të zgjedhur gjatë kësaj kohe, e megjithatë ajo që është shkruar në letër nuk sjell asnjë gjë të re. Thënë shkurt, sot palët ranë dakord që të bëjnë disa ndryshime “kozmetike” në ligjin e zgjedhjeve sipas rekomandimeve të OSBE-së. Këto ndryshime do të votohen me konsensusin e të gjitha palëve. Nëse ndonjë nga partitë ka ankesa atëherë duhet ti adresojë ato tek ekspertët e OSBE-së. E gjitha ngjan me skenarin e “Reformës në Drejtësi” e cila u votua nga të gjithë por më vonë dihet se si shkoi duke u prerë e duke arnuar aty-këtu.
E vetmja gjë e re që sjell në procesin politik kjo marrëveshje është se vë në epiqendër të diskutimeve partitë dhe jo Kuvendin. Pikërisht partitë politike, të cilat me sistemin aktual zgjedhor varen tërësisht në veprimtarinë e tyre nga kryetarët. “Sistemi nuk preket” thotë me fjalë të tjera marrëveshja konsensuale çka e kthen procesin në një lojë mes Ramës, Bashës dhe Kryemadhit, të cilët kanë si arbitër ndërkombëtarët. Për çudi kjo është e njëjta situatë e kohës para se opozita të dilte nga parlamenti. Atëherë për çfarë u desh gjithë kjo luftë dhe bojkot i këtyre muajve kur jemi ende aty ku e nisëm?
Rregullat e lojës mbetën po ato, bashkë me rreziqet që mazhoranca mund të veprojë sërish sipas dëshirës së saj. Damian Gjiknuri do të jetë sërish pjesë e tryezës që do të “reformojë” zgjedhjet megjithëse u kap në përgjime me metodat e tij të “çunave të fortë”. Procesi sërish do të ketë arbitër ndërkombëtarët dhe jo popullin të cilit mund t’i nxirret gishti i mesit pa problem.
Retorika që ‘do të bëhet si të vendosi populli’ dhe ‘o zgjedhje të parakohshme o lësho karrigen’ u venit me një takim të shpejtë. Padyshim kjo lë të kuptohet se ka patur takime të fshehta dhe dakordësi prapa krahëve megjithëse opozita çfarë nuk la pa i thënë kësaj mazhorance në ekrane.
Pra me të vërtetë jemi në të njëjtën pikë? Një përgjigje cinike do të ishte se në fund të gjithë kësaj do të kemi zgjedhje të parakohshme të cilat do të jenë të sigurta se votat nuk do të preken nga krimi. Kush na e siguron këtë? Marrëveshja padyshim që jo. Skenari më i mundshëm është se PD, PS dhe LSI do të bien dakord mbi teknikalitetet e rekomandimeve të OSBE-së. Në fund PD do të dojë të shtojë si klauzolë të fundit që pas miratimit do të ketë zgjedhje dhe duke qenë se kjo pikë nuk pranohet nga PS, demokratët do të ankohen tek OSBE-ja e cila me shumë mundësi do t’i nxjerri gishtin e mesit dhe do të aprovojë miratimin e reformës në Kuvend pasi kështu thotë marrëveshja.
Në fund ky konsensus nuk jep asnjë garanci se gjërat do të ndryshojnë, madje ai betonizon faktin se sistemi do të jetë po ky. Partia dhe kryetari janë ata që vendosin. Kush kapet në skandale mund të rehabilitohet në tryeza konsensusesh dhe se ne gjithmonë do të kemi nevojë për një arbitër të huaj të cilin mund t’ia shesim njerëzve se punon për të mirën e tyre. /Opinion.al