Nënë Tereza fitoi Çmimin Nobel për Paqe në vitin 1979. Lajmi në atë kohë mbërriti edhe në Shqipëri, edhe pse vendi ynë ishte nën regjimin komunist.
Liri Berisha, në një intervistë për emisionin Opinion në Tv Klan, rrëfeu njohjen e familjes së saj me familjen e Gonxhe Bojaxhiut (Nënë Terezës) në vitet 1962-1963.
Më pas në vitin ’79, kur Nënë Tereza fitoi Nobelin, Liri Berisha mësoi që ajo ishte vajza e nënës Drane.
“Shoh në televizor që një shqiptare merr Nobel për Paqe, duke marrë çmim Nobel u thotë gazetarëve që me gjak jam shqiptare. Jo vetëm më bëri përshtypje, asnjë nuk e mendonte që një grua kaq e vogël të marri çmimin e Paqes.
Po e shikoja me çudi të madhe si ka mundësi. Vjen mamaja dhe më thotë e di kush është kjo? Kjo është vajza e nënës Drane, Gonxhja, më thotë. I them si ka mundësi? Pata një lloj krenarie, një lloj kënaqësie. Pastaj m’u duk shumë e dhimbshme që në këtë atmosferë kaq kulmore, censura ishte e plotë dhe ishte shumë e dhimbshme.
Ndërkohë që po jepej ky lajm në televizor, më kujtohej që në ambiente të ngushta flitej për një grua shqiptare cila ndihmonte të varfërit jashtë, kaq ishte. Por duhet ta kuptoje që nuk duhej thënë as ajo, që një grua shqiptare.. këto ishin para viteve ’79”.
Liri Berisha tregon se prej atij momenti, dëshira ishte për të takuar Nënë Terezën, por kjo ishte e pamundur për shkak të regjimit që sundonte në Shqipëri.
Megjithatë, takimi i shumëpritur ndodhi në vitin 1991. Liri Berisha ka rrëfyer këtë takim.
“Qysh kur e pashë që mori Çmimin Nobel, kisha dëshirë ta takoja, por ishte dëshirë utopike, Shqipëria në atë kohë ishte totalisht e mbyllur. E kam takuar për herë të parë në fund të vitit ’91, ishte prag Krishtlindjesh dhe na thonë që keni ftesë nga Nënë Tereza, dhe ju pret për vizitë kur të doni. Kjo ishte vizitë e jashtëzakonshme.
Mezi kam pritur ditën që të shkonim atje, ishte ditë e ftohtë dimri. Shkuam, derën na e hapi një nga motrat dhe pata frikë se mos po e ngatërroja. Ajo na shoqëroi, na çoi në një dhomë dhe në mes të dhomës ishin ulur në gjunjë 4 motra, kishin një kovë dhe shtupë e lanin dyshemenë. Një nga motrat i trokiti në sup njërës, ajo u ngrit dhe me duart hapur u ngrit. Ishte vetë Nënë Tereza, m’u duk e pabesueshme, si ka mundësi që kjo nobeliste të ulet të lajë parketin”?
