Gjyshi i tij shkoi në Pakistan nga India pas ndarjes. Babai i tij emigroi nga Pakistani për në Londër në kërkim të një të ardhme më të mirë. Ai sot është bërë kreu i kryeqytetit britanik. Historia e Sadiq Khan, 45 vjeçar, kryetarit të ri të Londrës, duket si një roman klasik i shekullit të nëntëmbëdhjetë: një i ri, i varfër, duke bërë rrugën e tij në një botë të re, të huaj, që triumfon kundër të gjitha shanseve.
Në vend të kësaj, ai mund të shndërrohet fytyra e re e Anglisë, ndoshta, edhe e Europës, në shekullin XXI: shenjë se globalizmi, emigracioni dhe demokracia prodhojnë progres, integrimi është shembulli i punëve të mira të një njeriu si ai.
“Unë dua të jem kryetari i të gjithëve”, përsëriti ai gjatë fushatës zgjedhore. “Ndihem Mysliman, Britanik, punëtor, bashkëshort, baba dhe tifoz i Liverpool-it”, kjo është mënyra se si ai u prezantua.
“Unë jam pro-biznesit dhe pro-Bashkimit Evropian,” tha ai në një intervistë pak javë më parë në “Republika”, duke theksuar se ju jeni të detyruar të keni ide të tilla në mënyrë që të drejtojmë një qytet të madh si Londra.
Ishte një udhëtim i gjatë për të shkuar deri në City Hall, me pamje nga lumi, përballë “Tower Bridge”. Gjyshërit e tij, u larguan nga India në vitin 1947, pas ndarjes së vendit, i cili mori pavarësinë nga Britania me një trashëgimi të dhunës dhe urrejtjes ndërfetare, ata preferuan të jetojnë në Pakistan, në mesin e myslimanëve.
Babai i tij, Amanullah Khan, emigroi nga Pakistani në Londër, pak para se Sadiq Kahn të lindte në vitin 1970. Familja, prindërit dhe tetë fëmijët, shtatë djem dhe një vajzë, kanë jetuar për vite të tëra në Earlsfield, në periferi të Londrës, në një shtëpi të dhuruar nga strehimi social për familjet e varfëra.
Babai ishte një shofer autobusi, e ëma një rrobaqepse. Khan tregon se është rritur duke parë punën e tij dhe gjatë gjithë kohës ka ndjekur shembullin e prindërve.
Ai ka punuar që në moshë të re. Ka shpërndarë gazeta, ka larë makinat e të pasurve, i ka ndihmuar në kopësht gjatë veres. Khan gjithmonë u ka dërguar të afërmve të tij para në Pakistan. Sipas tij, ne ishim më mirë se ata atje.
