Por ka një anë të keqe për lojën e saj të bukur!
Futbollistët si ushtarë të kombit, dhunë dhe qëndrime që paralajmërojnë luftë, korrupsioni i tmerrshëm dhe tifozë që ndezin atmosferën me sloganet fashiste; futbolli kroat ka qenë një çështje dramatike për tre dekadat e fundit.
Kur Kroacia mundi Rusinë më 7 korrik, Presidentia e saj u përplas me gëzim dhe krenari me Dimitri Medvedev, kryeministrin e Rusisë.
Më 15 korrik, futbollistët e Kroacisë janë të nxitur të marrin hak për humbjen ndaj Francës në gjysmëfinale të Kupës së Botës në vitin 1998, për koincidencë pas kaq vitesh përballen përsëri në të njëjtin vend, në Moskë.
“Fitoret e futbollit formojnë identitetin e një kombi, tregojnë edhe se si ata luftojnë”, ka thënë Franjo Tuxhman, presidenti i parë i pavarur i Kroacisë dhe njeriu që udhëhoqi vendin përmes shpërbërjes traumatike të Jugosllavisë dhe luftërat e viteve 1990.
Ndonjëherë thuhet se lufta e pavarësisë së Kroacisë filloi në maj të vitit 1990, kur tifozët nga Zagrebi dhe Beogradi u përleshën në stadiumin Maksimir të Zagrebit. Nuk është e vërtetë, por ishte një ngjarje shumë e rëndësishme në spiralin në rënie. Dy javë më vonë, kombëtarja e futbollit jugosllav që po falimentonte mbajti një ndeshje përgatitore të Kupës së Botës në të njëjtin stadiumin, vetëm për tifozët kroatë që ishin të përfshirë në himnin kombëtar jugosllav.
Pas pavarësisë së vendit nga Jugosllavia, Tudjman u bë Presidenti i parë i Kroacisë dhe shërbeu si President nga 1990 deri në vdekjen e tij në 1999. Sipas Dario Brentin, specialist i politikës dhe sportit ballkanik në Universitetin e Grazit, Tudjman kishte një nocion të qartë se futbolli dhe politika ishin “formimi i kombit”. Në vitin 1998, thotë Brentin, ai ia atribuoi suksesin e skuadrës në Kupën e Botës frymës politike dhe jo aftësisë në futboll.
Zoti Brentin vazhdon më tej, sipas tij futbolli kroat është bastioni i fundit i “institucioneve të Tudjmanit”, i dominuar nga njerëz të fortë dhe të korruptuar.
Sikur kjo të mos ishte e mjaftueshme, për vite futbollistët dhe tifozët kroatë kanë qenë duke kënduar sidomos këtë frazë: “Për Atdheun! Gati”, një frazë që përdoret zakonisht nga ushtarët kur nisen për luftë.
Në të kaluarën, por edhe në vitet e fundit tifozët kroat janë konsideruar si huliganë dhe të dhunshëm, ata janë ndeshur në disa stadiume duke nxitur dhunë. Mënyra se si bëjnë ata tifozin e zjarrtë është e lidhur tepër me të kaluarën.
Por pavarësisht anëve të errëta, ky vend po gëzon kualifikimin historik në Kupën e Botës. Kroatët bëhen shteti më i vogël që arrin finalen e Kupës së Botës që nga Uruguai, i cili fitoi turneun në vitin 1950, kur kombi i tyre kishte një popullsi prej vetëm rreth 2.4 milionë banorë.
Nëse Kroacia, me një popullsi prej vetëm 4.17 milionë banorë fiton Kupën e Botës, kjo fitore mund të jetë më e vlefshme përsa i përket publicitetit pozitiv, megjithëse trofet sportive janë të vështira të japin rezultat dhe ndikim ekonomik në vend. G.Z/The economist-Opinion.al
