Kur Presidentët Trump dhe Vladimir Putin përfunduan konferencën e tyre të përbashkët për shtyp në Helsinki ishin dakortësuar për dy çështje: Drejtuesit e fushatës së Trumpit nuk patën bashkëpunim me Moskën, Rusia nuk ndërhyri në zgjedhjet presidenciale të vitit 2016 në SHBA.
Kjo, së bashku me nivelin e dobët të raporteve dypalëshe disavjeçare ishin çështjet e vetme, për të cilat Donald Trump dhe Vladimir Putin ranë plotësisht dakord. Ndërsa pjesa tjetër ishte një mjegull deklaratash për mundësi bashkëpunimi, pikëpamjesh apo pozicionesh të ndryshme, për të cilat do të punohet në të ardhmen.
Churchill ka lënë një thënie të madhe në vitin 1954: “Takimi i nofullës në nofull është më i mirë se lufta”, u shpreh ai atëherë. Por, kritikët kanë shpërthyer në akuza pas takimit; ata kanë akuzuar Presidentin amerikan Donald Trump për një veprim të paprecedent, duke i dhënë mbështetje presidentit rus, kundër agjencive amerikane të cilat kanë dalë në përfundimin se Moska ka ndërhyrë në zgjedhjet presidenciale të vitit 2016 në Shtetet e Bashkuara. Republikanët e Kongresit, me disa përjashtime, i shmangën kritikat e drejtpërdrejta ndaj zotit Trump. Disa prej tyre i dolën në mbrojtje qëndrimit të tij kundër Prokurorit të Posaçëm që po heton nëse ndërhyrja e Rusisë ndihmoi zotin Trump të fitojë zgjedhjet.
Presidenti Donald Trump e tha në mënyrë të përsëritur disa herë gjatë fushatës së tij elektorale në vitin 2016 se: Do të ishte një gjë e mirë, jo një gjë e keqe, për të ecur para dhe me marrëdhënie të mira me Rusinë.
Komentet e Presidentit Donald Trump që fajësonin të dy vendet për ndërhyrjen e Rusisë në procesin zgjedhor në Shtetet e Bashkuara, shkaktuan reagimeve të ashpra, veçanërisht të demokratëve.
Ndërsa Trump dhe Putin pranuan këtë çështje ka çështje mbi të cilat ata kanë qëndrime të ndryshojnë – fati i Krimesë mund të udhëheqë listën – por ka edhe shumë fusha në të cilat ndërthuren dhe preken interesat kombëtare të SHBA-së dhe Rusisë. Por këto takime janë një shenjë e një diplomati realist dhe largpamës për të kapur dhe ndërtuar kontakte. Kjo është ajo që të dy liderët janë duke u përpjekur të bëjnë.
Trump dhe Putin, ndërsa e cilësuan takimin konstruktiv, shprehën vullnet për çarmatosjen bërthamore, por gjithashtu konfirmuan pozicionet e ndryshme për çështje si Siria, Irani apo Krimea.
Në thelb janë dy rrugë të marra nga kjo ngjarje historike në Helsinki. E para është se Donald Trump është një burrë shteti i guximshëm dhe i rrezikshëm, stili demokratik i ofrimit të të cilit pengon shumë njerëz të vlerësojnë natyrën radikale të diplomacisë së tij. Ndoshta ai do të përfundojë duke u luajtur nga Kim Jong-un. Por ndoshta takimi i tij i mrekullueshëm me ‘tiranin tubby’ në Singapor është fillimi i normalizimit të Koresë së Veriut. Nëse kjo ndodh – është një “nëse” e madhe- atëherë Presidenti Trump do të ketë arritur një fitore diplomatike botërore historike. Gatishmëria e tij për të përmbushur “nofullën me nofullën” do të shihej më pas si një garniturë e gjeniut.
E dyta po bëhet gjithnjë e më e qartë se Administrata e parë Trump evoluon, ky president është dikush që është i gatshëm, madje jo i zellshëm, për të sfiduar status quo-në burokratike, për çështjet e brendshme, si dhe për politikën e jashtme.
Trump trashëgoi një rend botëror në frontin ndërkombëtar që u ndërtua menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore dhe më pas ka grumbulluar mosmarrëveshje të vazhdueshme mes vendeve, një nga qëllimet e tij është të vendos rend botëror dhe të ndryshojnë marrëdhëniet e SHBA me vende të tjera të konsideruara superfuqi botërore, gjë të cilën administratat e mëparshme të Presidencës në SHBA nuk e kanë bërë.
Donald Trump po lëviz për të çmontuar shtetin administrativ dhe për të rivendosur rendin ndërkombëtar me një guxim dhe efikasitet që nuk është parë që nga Ronald Reagan.
Çdo ditë që kalon, ajo që ai e quan “gjueti magjistare” që po zhvillohet kundër tij nga burokratë e kritikë të panjohur si John Brennan, Rod Rosenstein, James Comey dhe Peter Strzok. kritika që duken gjithnjë e më të pahijshme. Është, siç tha Presidenti Trump në Helsinki, një “turp për FBI-në, një turp për vendin”./ American Greatness- opinion.al/
