Seanca e ndërmjetësimit në “Shihemi në gjyq” në Tv Klan, vendosi përballë njëra-tjetrës vjehrrën me nusen e saj. Shkak është shtëpia që ata kanë në Peqin.
Zonja Manushaqe pretendon se djemtë dhe nuset e saj nuk e ndihmojnë aspak që shtëpia të rregullohet dhe ajo të shkojë të jetojë aty si një “konteshë”. Ajo tregon se nuk dëshiron të banojë më në Tiranë nga frika e tërmeteve.
Nga ana tjetër, nusja e saj Burbuqja i thotë se nuk duhet të iki për të jetuar në Peqin, pasi ajo e ka vendin pranë tyre.
Burbuqja: Më fal, ti mami pse më ke sjellë mua këtu?
Eni Çobani: Po do ta dijë ajo me të drejtë.
Manushaqe: Unë këtu të kam sjellë në radhë të parë, se unë me çunat e mi, i kam si nuk i ka bota. Por unë dua një zgjidhje se është puna këtu, ndryshuan kohët nuk jam më si më përpara, që mbajta unë 26 vjet vjehrrën. Unë dua të rri si zonjë e rëndë në shtëpinë time, të punoj, të luftoj, të vini dhe ju atje, por unë nuk kam të ardhme. Gruaja në këtë ditë, se ju moshat e reja jeni si hoxha i natës.
Ardit Gjebrea: Çfarë bën hoxha i natës?
Manushaqe: Hoxha i natës fryn këtu në vesh, çu çu, çfarë do bëj çuni i shkretë, unë i kam punëtor, por dua të më ndihmoj këto njëçik, këto kemi halle mami, kemi halle.
Burbuqja: Çfarë do në Peqin ti mami, se në Peqin s’ke as shtëpi, asgjë aty?
Manushaqe: Kam 45 vjet që më ka punuar burri, nuk më piu një kafe, që më ndihmoi gjithë Peqinin, që ishte shef organizimi i Peqinit. Unë dua të iki atje, dhe ai 46 vjet që punoi atje dua djersën time, dua shtëpinë time, dua të jem konteshë kur të shkoj në shtëpinë time. Atje kam punuar unë moj nënë, nuk kam punuar këtu.
Ardit Gjebrea: Kontesha e Peqinit!
Manushqe: Po, dua të iki ta ndërtoj unë shtëpinë atje, pse të tundem unë në pallat këtu, kam frikë unë më dridhen këmbët. Më ka hyrë frika sa u tund pallati kështu, unë nuk po fle gjumë.
Ardit Gjebrea: Shiko se ne po shpresojmë që mos tunden më pallatet, ti mund të shkosh në Peqin dhe të tundet gjithë Peqini pastaj, ku e di ti?
Manushaqe: Jo, jo dilet shpejt aty, se kam shtëpinë time unë aty. Kam 546 metra tokë me portokalle dhe limona dhe ai për 30 mijë lekë në muaj.
Burbuqja: Shtëpia është e pabanueshme dhe nuk mund të shkosh ti të jetosh atje? Ti do rrish në shtëpi me ne.
Manushaqe: Unë Burbuqja e nënës, shtëpi me vete s’kam për të marrë. Por të shkojmë ta rregullojmë, të rrimë 3 muajt e verës, 4 muaj, 5 muaj. Ju nuk më ndihmoni. E di more zoti Ardit se më iku dhe ai qiraxhiu, se binte shiu i gjithë brenda, ik ore i thashë se binte shtëpia dhe më çojnë dhe në burg thashë, se çfarë s’bëjnë këta, të futin brenda. Ec i thashë dil. Sot e kësaj dite, të shkoj ta shoh kryetari i bashkisë, në qoftë se unë gënjej. Është bërë shtëpia hapa- dollapa, mua s’më zë gjumi. I lutem këtyre vini 5 lekë, nuk kemi thonë se ka blerë dyqan çuni i madh, dyqan çuni i vogël. Unë s’kam çfarë bëj.
Burbuqja: Po tani ne s’e kemi mundësinë, më vonë të ndihmojmë. Po ti hajde rri me ne, se ne të mbajmë në shtëpi, s’ke pse ikën në Peqin.
Manushaqe: Po nuk e di unë, njëçik ju, njëçik unë ta ndërtojmë atë shtëpi, se nuk më zë gjumi, e kam bërë me djersë, nuse e re./tvklan.al
