Një vit pas shpalljes së Pavarësisë dhe ngritjes së flamurit në Vlorë, Ismail Qemali ka shpjeguar arsyet që e çuan atë dhe grupin që e shoqëronte drejt qytetit bregdetar.
Sikurse pohon vetë Ismail Qemali, aryseja e zgjedhjes së Vlorës nuk lidhej me faktin që ishte vendlindja e tij, por sepse përpjekja për ta ngritur flamurin në Durrës, dështoi.
Pjesë nga fjalimi i Ismail Qemalit, publikuar në “Opinion”
Unë pa fuqi, me një tok shokë të lidhur të gjithë me një mëndje, erdhëm këtu në Vlonë, jo si në vënt t‘imi, po si në një qendër ku mund të mbarohej puna e qëllimi për të cilin ishim duke u përpjekur. Kishim ndërmënd të banim në Durrës punën që bamë këtu; po me të vënë këmbën në atë qytet, pa kuptimi i Durrësakëvet na dha të marrim vesh se një punë e tillë nuk mund të mbarohej atje. E, mjerisht, nuk u ndamë vetëm me kaq, po neve që u thoshim eja të përpiqemi së bashku për shpëtimin e Atdheut t‘ënë, na përgjigjeshin: “Ju jeni tradhëtorë, ju kërkoni humbjen e vatanit, prishjen e mbretërisë; ju gënjeni se Turqia nuk e humbi e nuk humbet; ushtria e Turqisë ka zënë shumë qytete të Bullgarisë dhe tani po i kthehet Serbisë”.
Qysh mundim na t‘i mbushim kokën këtyre njerëzve? Kështu u shtrënguam t‘u themi të mirë mbetshi, Zoti u dhëntë mënt, edhe u nisëm për në Vlonë.
