Atij që në moshë farë të vogël i është besuar një prej restoranteve më të mira të Romës. Nuk është rastësi fakti që emri i tij tashmë gjendet në krah të emrave më të njohur të gastronomisë italiane. Para pak ditësh, Chef Fundim Gjepali është vlerësuar më një çmim tjetër nga kritikët e kuzhinës Italiane.
Në eventin e organizuar nga “Toruring Club Italiano”, Fundim Gjepali, është vlerësuar për pjatën e mishit që servir në restorantin e tij “Antico Arco”, ndër më të njohurit dhe më të suksesshmit në Romë.
Në intervistën e dhënë për Opinion.al, shefi shqiptar flet për fillimet e karrierës në shtetin italian si dhe për konsumatorët shqiptarë. Por ajo që është më me interes është rrëfimi për pjatën e tij që u vlerësua si më e mira në Itali.
Nga Laura KORONACI
Urime për çmimin! Si e prite këtë arritje në shtetin italian?
Faleminderit për urimet dhe kënaqësi që Opinion.al na ndjek edhe jashtë Shqipërisë.
Në tregun italian tashmë nuk jam më një rastësi. U bë viti i dhjetë që drejtoj një nga lokalet historik të Romës, ku kalon e gjithë jeta publike ndërkombëtare. Më bëhet qejfi që vitet e fundit kritika gastronomike italiane dhe jo vetëm vlerëson filozofinë time në kuzhinë.
Është njohja e vazhdueshme, e impenjimit tim në fushën e Gastronomisë, gjithmonë në rritje nga viti në vit. Italianët janë shumë konservatorë te pjesa e ushqimit, por janë dhe vlerësues korrekt. Këto ditë doli dhe një vlerësim tjetër tek Guida Historike Gastronomike Gourmet “Gambero Rosso” ku kam marrë maksimumin e pikëve ‘84 të marra ndonjë herë nga “Antico Arco”, ku gjendem shumë pranë emrave më të njohur të gastronomisë italiane të cilët janë prezent në treg prej disa brezash.
Ti u vlerësove për recetën më të mirë të mishit. A mund të në tregosh pak më tepër për këtë pjatë?
Receta tashmë pjatë “Autori”, e kam shpikur para 2 vitesh dhe është goxha e pëlqyer nga klientët e “Antico Arco” të Romës dhe të Padamit në Tiranë. Është Tartari i Viçit me foie gras të tymosura dhe me kërpudha të stinës.
Është vlerësuar teknika dhe bashkimi i disa produkteve bashkë, siç janë mishi i viçit, foie gras, kërpudhat, kaperi, qepujka, speci djegës dhe veza.
Bashkimi dhe delikatesa e pjatës është vlerësuar nga inspektorët e Guidës Touring Club Italiano ku kanë provuar restorantet me të rëndësishëm të gjithë Italisë dhe pjatat e tyre.
Vlerësimi që i është bërë recetës time më përkëdhel shumë dhe më rrit përgjegjësinë para klientëve sepse çdo ditë e më shumë klientët nga mua duan pjata të reja te pa “kopjuara” por pjata autori.
Dhe kjo është karakteristika ime që te unë nuk gjen pjata të kopjuara nga askush, por pjata të dala nga zemra ime.
Momentalisht je shef në restorantin “Padam”. Si të duken konsumatorët shqiptar të pjatave të tua?
Ka një gjeneratë fantastike në Shqipëri që po kujdeset për veten dhe për shëndetin e tyre.
Në “Padam” shijet e pjatave të mia janë të vlerësuara më shumë sesa mendoja, këto 5 muaj tashmë kemi krijuar një klientelë të afeksionuar ku vlerësohet kuzhina ime. Në fillim, normale që kishte një kuriozitet të madh tek njerëzit ardhja ime në Shqipëri dhe një pjesë e tyre vjen thjeshtë për një kuriozitet.
Siç ka një pjesë tjetër që janë besnik të ullinjve të Beratit, domateve me kripe, djathit të bardhë dhe të qepës së qëruar. Edhe në “Padam” në bëjmë një gastronomi 360° ku klientëve tanë i japim mundësinë të ushqehen nga sallata e domateve deri tek pjata e autorit që fiton çmimin për receta e vitit në Itali.
Le të rikthehemi në fillimet e profesionit. Kur e ke kuptuar për herë të parë se do të bëhesh shef?
Unë jam bërë shef kuzhine në moshën 25 vjeç në një Restorant si “Antico Arco” që kishte një histori interesante, ku po kërkonin shefin e së nesërmes që të rinovonte strategjinë e restorantit.
Një mik i përbashkët i imi dhe i pronarëve të “Antico Arco”, ku ky i fundit i kishte thënë që është djalë i ri nga Shqipëria, shume i pasionuar për kuzhinën që punon në Restorant “Al Ceppo” ku unë në atë kohë punoja prej 5 vitesh dhe ku isha zëvendës shef. Restorant “Al Ceppo” është një lokal historik ku mësova shumë, ku krijova shumë të njohur me personalitete të artit, politikës dhe biznesit.
Unë atje bëja një punë ku edhe isha i kënaqur, ndaj nuk kisha ndërmend të ndërroja vend pune. Në fillim tek “Antico Arco” kërkonin një zëvendës shef, por pas provës që bëra ato më thanë që unë isha më shumë se një zëvendës shef dhe tek unë shihnin shefin e se ardhmes në “Antico Arco”.
Atëherë ndodhi që unë pranova të bëhesha shef aq i ri. Në këtë restorant jam rritur shumë nga ana profesionale ku tashmë jam dhe aksioner.
Çfarë të pëlqen më tepër tek puna jote?
Nga puna ime ka shumë gjera që më pëlqejnë, nuk e di se çfarë punë tjetër mund të bëja që mund të kisha krijuar kaq shumë të njohur e miqësi me personazhe nga e gjithë bota. Kam provuar pije e ushqime që shumë njerëz i kanë ëndërr. Mund të them me bindje që, edhe nëse do të isha fëmija i një miliarderi nuk do i kisha shijuar kështu.
Nga të buron frymëzimi?
Frymëzimi buron nga kurioziteti për gjithçka që shoh, vizitoj, takoj. Besoj se kam qenë dhe me fat, pasi kam kaluar dhe një fëmijëri të mirë, ku gjyshi im, tregtare i kohës së Zogut, në kohën e komunizmit ishte punëtor në kooperativat bujqësore. Por zotësia e tij dhe të berit tregtarë abuziv, për kohën, më rriti me një energji pozitive e të parit të botës ndryshe. Kujtoj se çdo javë ai shtronte darka fantastike ku kishe të ftuar personazhe të ndryshëm të kohës së komunizmit.
A i provon pjatat e tua? Të ka ndodhur të hedhësh ndonjë poshtë për të ribërë ka fillimi?
Në fillim provoj të gjitha produktet që përbëjnë pjatën një nga një dhe pastaj provoj pjatën, në fund kur më mbushet mendja 100 % atëherë ajo shkon te klienti. Ndodh që pjata mund të ketë gabime teknike, por në Rome kemi 16 persona staf në kuzhine dhe në Padam 12, nëse ajo pjatë nuk është ashtu siç duhet nuk del nga kuzhina.
Si të trajtojnë miqtë dhe familjarët? Je bezdisur ndonjëherë me kërkesat e tyre të çuditshme?
Unë jam shumë miqësore dhe i disponushëm, por kam dhe një karakter të veçantë dhe kush më njeh e di se është e vështirë që mund të më bëjnë kërkesa që mund të bezdisin. Më pëlqen shumë të ndihmoj njerëzit, por veç ato që kanë nevojë dhe ndihma ime i duhet për diçka serioze. I urrej me shpirt parazitët në çdo lloj rrethi miqësor që mund të jenë.
Incidenti më qesharak që të ka ndodhur në kuzhinë?
Kisha një tavoline me 4 gazetarë të huaj dhe pjata që kisha përgatitur i bie nga dora kamerierit.
Ushqimi jot i preferuar?
Nuk kam ndonjë gjë që mund të theksoj, por është gjithçka që është e lidhur me stinën dhe se si jam psikologjikisht në atë moment.
Ku e sheh veten pas pesë vitesh?
Pas 5 vitesh e shoh veten si qytetar i botës, kam dëshirë të jem prezent në disa qytete të Evropës me filozofinë time gastronomike. Unë i kultivoj në maksimum pasionet e mija dhe kjo e hapjes së restoranteve në shtete të ndryshme është një ndjesi që e kam prej vitesh, tani jam prezent në Romë me Antico Arco, në Tiranë me Padamin, në Shijak avash-avash do të jetë gati dhe një Agriturizëm./ Opinion.al
