E ndërsa reforma në drejtësi kaloi pas një kalvari të gjatë përpjekjesh sidomos ndërkombetare e thelbësisht amerikane, në horizont u shfaq edhe sfida e radhës ndoshta më e rëndësishmja, madje edhe më e vështirë se e para. Temperaturat politike u duk se arritën kulmin për një çast. Me një opozitë që zor të gjesh fjalët për ta përshkruar ecejaket mbetën në vend numëro dhe vështirë të besosh që po çirreshin në emër të pavarësisë dhe sovranitetit kumdrejt atij dhe atyre që e prodhuan atë, SHBA-së. Bashkë me këto përpjekje për sorollatje dhe imponimi i informacioneve të rreme si një ushqim i kalbur për popullin në ato ditë të nxehta korriku nuk bënë gjë tjetër veç shpikën legjendat urbane politike në vend, të lidhura me qeveri teknike apo teknika qeverie.
Ndokush edhe i besoi s’ka dyshim por aq shpejt kuptoi se ishin iluzione të një thatësire të mendimit. SHBA dhe BE si një binom i frytshëm përvëluan grimcat e mendimeve negative që po përhapeshin kudo. Së bashku ata folën qartë, prerazi, duke bërë që një pjesë e konsiderueshme e politikës, madje edhe ata që hiqeshin sikur e donin shumë reformën, të djersisnin, por sigurisht jo nga vapa e atij korriku të nxehtë por nga sikleti. Ama e ardhmja nuk do dhe nuk duhet të surprizojë më me situata të pakuptimta, sepse tashmë askush në asnjë formë dhe me asnjë mënyrë s’mund ta ngadalësojë e jo më ta pengojë, miratimin e 7 ligjeve që në thelb kanë edhe të ardhmen e shqiptarëve: hapjen e negociatave dhe lëvrimin e fondeve për investim, një provë për përgjeshmërinë politike, sepse atdheu është i shqiptarëve, për kohën… le të flasë vetë koha.
Olsi Shahini
