“E Diela Ndryshe” ka mbërritur në puntatën e tetë dhe të fundit, në një mision drejt Korçës. Ndërsa udhëtojnë drejt qytetit plot histori, moderatori i programit “E Diela Shqiptare” në Tv Klan, Ardit Gjebrea, ndan me Arbër Hajdarin përjetimet që ka marrë nga kjo rubrikë. Prekja nga afër e një realiteti ndryshe, rrëfimeve që tingëllojnë thuajse të pabesueshme, shpresës, sfidës, mbijetesës…
Edhe për themeluesin e “Fundjavë Ndryshe”, i cili tashmë ka një dekadë që ka themeluar fondacionin, nuk kanë ndryshuar shumë gjëra. Rastet e kanë forcuar dhe e kanë mësuar si të përballojë situatat, por ndërmend i vjen historia e Elsës, një vogëlusheje që nuk jeton më dhe e prek ende.
Arbër Hajdari: Është historia e një vajze të vogël që nuk jeton më. Është një histori e cila përloti të gjithë shqiptarët me vështirësitë që Elsa kalonte bashkë me familjen e saj, jetime, vetëm me nënën dhe me vëllanë e saj, në kushte shumë të larta bullizimi.
Ardit Gjebrea: Vërtet?
Arbër Hajdari: Po.
Ardit Gjebrea: Pse?
Arbër Hajdari: Për shkak të varfërisë.
“Çfarë i kemi bërë ne të keqe Zotit që e kemi marrë këtë dënim kaq të keq? Nuk dua më këtu. Dua të iki”, dëgjohet të thotë Elsa në një video.
Arbër Hajdari: Një fëmijë i jashtëzakonshëm, e zgjuar, mësonte dhe në atë kohë, kur ne i gjetëm bëmë të mundur që t’u siguronim një shtëpi të re, jo në Delvinë atje ku jetonin…
Ardit Gjebrea: Ah, pse ishte nga Delvina?
Arbër Hajdari: Ishte nga Delvina.
Ardit Gjebrea: Aty ku ka lindur nëna ime.
Arbër Hajdari: I kemi gjetur në ditë shumë të vështira. Më vonë arritëm që në një kohë shumë të shkurtër, njëkohësisht kur punonim për shtëpinë e re, të shkonin për herë të parë në plazh. Imagjino çfarë bën varfëria, të jetosh në Delvinë…
Ardit Gjebrea: Aq afër sa është Saranda, nuk kishin qenë asnjëherë në plazh?
Arbër Hajdari: Nuk kishin qenë asnjëherë në det.
Ardit Gjebrea: Jo ore!
Arbër Hajdari: Po. Gjatë kohës që ne punonim për shtëpinë, ndërkohë kemi shkuar një javë me pushime, unë, dy fëmijët, një kolege imja dhe nëna e fëmijëve. Më pas u kemi dhuruar shtëpinë në Fier sepse kishin disa të afërm në qytetin e Fierit.
Ardit Gjebrea: Ah, u spostuan nga Delvina në Fier.
Arbër Hajdari: U spostuan aty. Filluan shkollën të cilën e kishin me shumë mungesa, nuk shkonin për shkak të bullizimit që u bëhej të dy fëmijëve dhe në periudhën prej dy vitesh, ne me Elsën kishim krijuar një raport familjar sepse Elsa nuk mungonte në asnjë festë tonën, nuk mungonte as në ditëlindjen time dhe gati-gati, pothuajse një herë në muaj ne takoheshim me njëri-tjetrin. Unë, stafi i “Fundjavës”, aq sa Elsa në inagurimin e shtëpisë së saj, më kishte shkruar një letër dhe kur unë i dorëzova çelësin e shtëpisë nënës së saj, ajo më thotë që unë të kam shkruar një letër. Ishte shumë e vogël, ishte 6 vjeç për të pasur atë lloj zgjuarsie.
Ardit Gjebrea: Vërtet?
Arbër Hajdari: Më shkruan një letër ku më falënderon për shtëpinë dhe që kisha qenë afër saj dhe më drejtohet duke më thënë ti je babi im.
“Ne ty të kemi si baba dhe të duam dhe të falënderojmë shumë. Ti gjithmonë do të mbetesh në zemrat tona”, shkruhet në letër. Por fati u tregua i padrejtë me Elsën. Pikërisht kur gjërat sapo kishin nisur të merrnin një rrjedhë më të mirë, një sëmundje e papritur dhe agresive, do t’i merrte jetën.
Arbër Hajdari: Isha lidhur shumë shpirtërisht me të dhe unë në atë kohë nuk isha bërë ende baba dhe Elsën e trajtoja si të ishte vajza ime. Më vonë, në periudhën e pandemisë më vjen një telefonatë nga nëna e Elsës dhe më thotë që Elsa është në spital në Tiranë, në gjendje të rëndë.
Ardit Gjebrea: Po çfarë kishte?
Ardit Gjebrea: Kishte një sëmundje shumë të keqe ku mjekët u detyruan të bënin disa analiza të shpejta jashtë vendit për shkak të specifikimit të sëmundjes dhe ishte një sëmundje e agravuar tashmë. Jam gjendur në spital sapo kam marrë informacion nga nëna e vet, mos të harrojmë që në ato kohë Tirana ishte gati e izoluar për shkak të pandemisë, sapo kishte nisur izolimi nga pandemia sepse askush nuk dinte çfarë ishte kjo lloj sëmundjeje. Elsa luftoi për jetën gati shtatë ditë.
Ardit Gjebrea: Kaq shpejt?
Arbër Hajdari: Kaq shpejt. Pas shtatë ditësh, Elsa ndërroi jetë, me të gjithë mënyrat që mjekët u munduan ta shpëtonin.
“Më ishte vrarë shpirti”, momenti që gjunjëzoi Arbër Hajdarin: Mendova ta lija “Fundjavën Ndryshe”
E mbetur pa baba, vetëm me nënën e vëllanë, në kushte varfërie që e përballnin me bullizimin, Elsa dëshironte vetëm pak shpresë për një jetë më të mirë. Mundësia erdhi, fondacioni “Fundjavë Ndryshe” bëri çmos që familja nga Delvina të gjente pak qetësi në Fier, në një shtëpi të re.
Në një moment kur gjithçka dukej se po ndrinte, një sëmundje e papritur në periudhën e pandemisë, pas një beteje të ashpër shtatëditore, shoi jetën e vogëlushes. Arbër Hajdari i ndan të gjitha këto në rubrikën “E Diela Ndryshe”, ndërsa bashkë me moderatorin e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan, udhëtojnë drejt Korçës për misionin e fundit.
Arbër Hajdari: Në periudhën e pandemisë më vjen një telefonatë nga nëna e Elsës dhe më thotë që Elsa është në spital në Tiranë, në gjendje të rëndë.
Ardit Gjebrea: Po çfarë kishte?
Arbër Hajdari: Kishte një sëmundje shumë të keqe ku mjekët u detyruan të bënin disa analiza të shpejta jashtë vendit për shkak të specifikimit të sëmundjes dhe ishte një sëmundje e agravuar tashmë. Jam gjendur në spital sapo kam marrë informacion nga nëna e vet, mos të harrojmë që në ato kohë Tirana ishte gati e izoluar për shkak të pandemisë, sapo kishte nisur izolimi nga pandemia sepse askush nuk dinte çfarë ishte kjo lloj sëmundjeje. Elsa luftoi për jetën gati shtatë ditë.
Ardit Gjebrea: Kaq shpejt?
Arbër Hajdari: Kaq shpejt. Pas shtatë ditësh, Elsa ndërroi jetë, me të gjithë mënyrat që mjekët u munduan ta shpëtonin. I gjendur para kësaj tragjedie që i ndodhi familjes dhe qqë ne ishim pjesë, jam mbyllur në shtëpi menjëherë që atë ditë dhe nuk doja që të më shikonin antarët e familjes sime në gjendjen e rënduar psikologjije që isha. Isha sepse ishim të lidhur me të, ishtë një fëmijë që sapo e kishte nisur jetën, një fëmijë që sapo i buzëqeshi…
Humbja e Elsës la një shenjë dhe dhimbje të fortë te themeluesi i fondacionit “Fundjavë Ndryshe”. vetëm ai dhe nëna e saj e shoqëruan Elsën drejt banesës së fundit. Pas funeralit, Arbër Hajdari u mbyll në shtëpi për ditë me radhë dhe në kokë i vërtitej veç një mendim: të largohej nga fondacioni.
Me ndihmën e njerëzve pranë tij, gjeti forcën për t’u rikthyer dhe për t’u përballur me sfidën e radhës, largimin e katër bashkëpunëtorëve të afërt. Ndërkohë, Elsa e ka lënë gjurmën e saj. Dëshira e asaj vogëlusheje për dije ka frymëzuar një bursë me emrin e saj që i vendoset një kauze.
Arbër Hajdari: Kam qenë vetëm unë dhe nëna e saj në ditën e funeralit sepse nuk lejohej të shkonte askush, ishte pandemia.
Ardit Gjebrea: E paske përcjellë vetëm ti dhe e ëma?
Arbër Hajdari: Vetëm unë me të ëmën. Mund të ketë qenë një nga momentet më të vështira të miat sepse një javë më parë e kisha në krahë dhe një javë më vonë gjendesha në varrezat e Fierit me nënën e saj duke e përcjellë për herë të fundit. Një moment shumë i rënduar për mua dhe sigurisht për nënën e vet dhe të vëllanë që kishin humbur njeriun e tyre më të shtrenjtë. Kthehem në Tiranë dhe vendos që ta braktis “Fundjavën Ndryshe”.Vendos që ta braktis, të shkëputem sepse e ndieja veten jo më të fortë emocionalisht për të përballuar ngarkesa të tilla, aq më tepër kur ne trajtojmë raste shumë të vështira dhe probabiliteti për të ndodhur sërish ishte i lartë. Kam kaluar gati 15 ditë pa dalë nga shtëpia, rrija vetëm në shtëpi, kisha shkëputur komunikimin me njerëzit.
Ardit Gjebrea: Me gjithë botën.
Arbër Hajdari: Me gjithë botën dhe kam qenë në një fazë të gjatë meditimi për të kaluar atë boshllëkun e madh… më dukej sikur më ishte vrarë shpirti dhe kishte përpjekje të vazhdueshme nga stafi, nga anëtarë, nga bashkëshortja ime për të thënë që ju keni bërë ç’ishte e mundur për Elsën dhe ndërkohë po bëheni ju arsyeja që shumë fëmijë të tjerë po shpëtojnë. Filluan të më trajtojnë me disa terapi meditimi që të rizgjohesha dhe të rikthehesha sërish te “Fundjavë Ndryshe” më i fortë, ndërkohë që katër anëtarë të tjerë të stafit të “Fundjavë Ndryshe” e lanë “Fundjavën” që atë ditë.
Ardit Gjebrea: Vërtet?
Arbër Hajdari: Po, dhe unë rikthehem dhe gjendem për të drejtuar “Fundjavën” në mungesë të katër aleatëve kryesorë që kisha në punë dhe m’u desh të ribëj sërish ekipin e “Fundjavës”, kryesorin. Nga ai moment, ne kemi filluar vit pas viti dhe kemi bërë një bursë që e kemi quajtur bursa Elsa. E kemi dedikuar kështu sepse ajo ishte një vajzë që e dëshironte shumë shkollën dhe këtë bursë e japim vit për vit, një bursë të plotë për një student/e që në mungesë të kushteve ekonomike lë shkollën apo nuk realizon dot atë ëndrrën që ka.
“E Diela Ndryshe” mbyll misionin e fundit, bursa “Elsa” realizon ëndrrën e Llazit
Java e tetë dhe e fundit e së “Dielës Ndryshe” mbyllet në Korçë, në shtëpinë e një gjimnazisti, Llazi Tilkës. Siç prindërit e tij tregojnë për rubrikën e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan, nuk kanë mundësi ekonomike për të përballuar arsimin universitar të djalit. Llazin e përshkruajnë si fëmijë të zgjuar dhe me dëshirë të madhe për të përmbushur ëndrrën e mjekësisë.
Pasi hyn në derë, ai tregon se dëshira për t’u bërë mjek i ka ardhur nga dy gjyshet që i kanë ndërruar jetë.
Llazi: Dua të studioj për mjekësi, e kam si ëndërr.
Ardit Gjebrea: Po çne, nga të ka ardhur kjo?
Llazi: Të dyja gjyshet kanë ndërruar jetë nga sëmundjet nga zemra dhe të dyja kanë ndërruar jetë në moshë shumë të re, njëra 62, tjetra 66. Që aty, më lindi shumë si dëshirë pse të tjerët t’i humbin gjyshet në moshë kaq të re?
Ardit Gjebrea: Ke pasur ndonjë lidhje të veçantë me gjyshen?
Llazi: Po, gjyshen nga ana e babit nuk arrita ta njoh shumë pasi vdiq e re, kurse me gjyshen nga ana e mamit isha shumë afër.
Llazi tregon se vendosi t’i shkruante fondacionit”Fundjavë Ndryshe” për të realizuar këtë dëshirë. Përgjigjja nuk mund të ishte refuzim, ndaj sot Ardit Gjebrea dhe Arbër Hajdari i dorëzojnë bursën Elsa, të frymëzuar nga vogëlushja, jeta e së cilës u shua herët, por la pas shpresë për fëmijë të tjerë që dëshirojnë të shkollohen.
Arbër Hajdari: Llazi, ne mezi i mirëpresim mesazhet si i joti. Mezi i mirëpresim sepse mendojmë që është e vyer që çdo i ri të ketë mundësi që të ketë ëndrrën e tij, dijen. Për këtë arsye, fondacioni “Fundjavë Ndryshe” sot ka ardhur të të dorëzojë një bursë të plotë që ti të ndjekësh gjithë studimet e tua në Tiranë. Bursa është e plotë, mban emrin Elsa, kështu e quaan fondacioni për shkak të një historie shumë të fortë që e donte shumë shkollën dhe ta gëzosh! Tani bashkë do të kemi një rrugëtim të gjatë, do të bëhemi shokë. Në Tiranë mos e trajto veten sikur nuk ke njeri, ne do të jemi aty për ty. Uroj që të bëhesh një doktor i mirë dhe t’i vish në ndihmë jo vetëm familjes tënde, por edhe të tjerëve.
Ardit Gjebrea: Por edhe neve! Kur të mbarosh mjekësinë, kushedi sa nevojë do të kemi ne për ty!
Llazi: Jam shumë mirënjohës! Faleminderit! Është diçka që nuk e kisha menduar se mund të ndodhte, por ja që ndodhi. tvklan.al
