Kur Mario Pasin, 85 vjeç, nga Villorba, Itali i hapi derën postierit, u kthye pas 72 vjet në kohë. “Kam një letër nga Ferruccio”, – tha postieri, ndërsa mbante në dorë një kartolinë të vulosur që kishte sipër datën 5 nëntor 1943.
Letra ishte nisur nga kampi i përqendrimit të Luckenwalde, 52 km larg Berlinit, nga i vëllai i kapur nga nazistët.
“I dashur baba, – lexohet në letër, – unë jam mirë dhe të njëjtën gjë shpresoj edhe për ju. Më bëni me dije si shkoni të gjithë. Për mua mos u shqetësoni se ja dal. Shpresoj të përqafohemi shpejt. Një puthje nga Ferruccio”, lexohet në letër.
Ferruccio – i zhdukur në vitin 1981 – kishte mbërritur në shtëpi përpara kartolinës së tij duke u varur poshtë një treni gjerman.
“Kur babai u kthye në shtëpi ishte shtatori i vitit 1945, – rrëfen e bija, Anna, – dukej shumë keq, i veshur lecka të grisura dhe këmbë të ngrira nga i ftohti. Ishte i gjatë 1.80 m dhe peshonte 37 kg”.
Ende nuk është kuptuar se ku ka qenë kartolina për kaq shumë vite, por nëse më në fund e gjeti rrugën e shtëpisë është padyshim meritë e postierit.
Kartolina mbante në fakt adresën e Pietros, babai i Ferruccio dhe Mario, në rrugën Batisti, në Villorba. Ajo shtëpi nuk ekziston më, por portieri, duke qenë mik i familjes iu drejtua menjëherë shtëpisë së të vëllait.
