Nga AGRON GJEKMARKAJ
Vjeshta politike erdhi e ngarkuar ngjarjesh dhe lajmesh me densitet shiu. Ndërkombëtarët, OSBE, Ambasada e SHBAve në Tiranë, si murgj të ngarkuar me sekrete po testojnë me një sërë mënyrash shoqërinë shqiptare nëse do të konvertohet. Ata duan të kuptojnë a ka vullnet ajo për ta ndërprerë marrëdhënien me këtë klasë politike!? Akuza direkte për lidhje të qeverisë me botën e krimit dhe të korrupsionit, një listë konfidenciale e OSBE me informacione transversale mbi afera të paligjshme për politikanët tanë që si “rastësisht” u bë publike, presioni në rritje për dekriminalizim te maxhoranca kanë shtuar intrigat, nervozizmin, propagandën dhe hallin.
Ruajna Zot nga njerëzit e dëshpëruar!
Po ashtu, ky vërshim ka lagur tektuk edhe bokërrinat e opozitës, por në ndryshim nga shumica, nuk e prek kreun. Lulzim Basha po del i fituar nga kjo histori. Nuk po përgojohet, por mbi të gjitha po diferencohet nga klasa e vjetër politike duke u konsideruar i “ri”. Ai ka pritur gjithë veshë e sy zhvillimet. Ato nuk e kanë përfshirë dhe sapo e ka kuptuar këtë, po rend të kapitalizojë pozicionin e vet. Nuk i ka kërcënuar dhe as tentuar t’i deligjitimojë ambasadorët dhe institucionet që përfaqësojnë. Ditë pas dite ngjit shkallët e mundimit në përpjekjen për t’i tërhequr nga vetja. E di kutin e tij, nuk vuan së paku nga ky delir liderësh autoritarë. Me buzëqeshje galateu, që nuk i mungon as në ditë të kiametit, i ka pokoisur ata.
Ndaj tyre është treguar i dëgjuar! Simbolikisht e ka bërë në fushatën elektorale për zgjedhjet lokale të qershorit, por edhe më pas. Garancitë që jep ndaj kërkesave, pasojë skemash të ndryshme, po e shndërrojnë në një “bankë” që ofron me sukses të vetmen pasuri që ka, fjalën. Dekriminalizimi, “lulja” politike e Bashës në bahçen e varfër të ideve opozitare po çel dhe kutërbimi i saj lë pa frymë vendin, dhe partnerët.
Raporti që ka djegur Ramën dhe Metën ose OSBE-në ishte beteja e dytë dhe aty dallimet mes partive asgjësohen për nga prurjet. Diplomatët, kjo e dyta nuk i shqetëson ende, por kanë përqafuar të parën si tezë, pasi janë bindur se ajo themelohet mbi të vërtetën dhe jo perceptimin. Po i mëshojnë shumë ngaqë kjo është një e vërtetë e tmerrshme që duhet goditur pa mbytur çdo shenjë të sistemit demokratik.
Aq ka ngjitur sa ambasadori Lu ia tha në sy Kryeministrit tonë, qyfyrexhi zakonisht, por nervoz kohët e fundit. Zemërata e Ramës të zënë në çark u përkufizua prej vetë të prekurit me fjalët “e neveris këtë modë”. Donald Lu, pa i bërë syri tërr, duket se ia ktheu me të njëjtën monedhë, duke i lënë të kuptojë se “e neverit këtë reagim” dhe po atë pasdite u kthye te Basha për këtë temë duke ia peshqeshuar mbrapsht karshillëkun. Shefi i opozitës, pas takimit shend e verë, doli e tha që nëse qeveria nuk do të bashkëpunojë
“dekriminalizimin, do ta bëjmë me popullin”.
Gjithë këto ditë për mërzinë e Edi Ramës të përfolur si zot meqë Basha ka fituar statusin e politikanit referencial për përfaqësuesit e BEsë dhe SHBAve në Tiranë. Së jashtmi diçka po lëviz në imazhin e PDsë. Pas dy vitesh qeverisjeje të së majtës, e cila për një kohë të
gjatë mbështetej me elozhe intensive diplomatësh, mund të thuhet se kryetari i opozitës po kthehet në qendër të skenës si faktor imponues duke e shndërruar në kujtim vetminë e vitit 2013.
Sot qeveria po shkrehet ndaj OSBEsë si ajo e 1946s kundër UNRRAS. Nëse ndërkombëtarët dëshirojnë ta ndëshkojnë këtë klasë politike, pasi ajo ka ndëshkuar vetveten me veset e saj të përdala, Bashën duan ta mbajnë në këmbë duke e ndarë veçmas. A do të mjaftojë një prokuror amerikan për këtë punë, të shohim!? Një gjë është e sigurt, gjumin ua bën qeder qerratenjve.
Po ashtu, së brendshmi në partinë e tij, Basha ndonëse po i shmanget një analize të domosdoshme për humbjen e rëndë të 21 qershorit, fakt ky prej të cilit humb e nuk fiton, si dhe një kontakti me njerëzit për t’i pyetur pa kamera pse kandidatët e tij nuk i binden votuesit dhe çfarë nuk shkon në PD, kokëçarje kjo që tentohet të anashkalohet,
tentativat për makeup nuk mungojnë.
Emërimi i Halim Kosovës, Ardian Turkut dhe Enkelejd Alibeajt në krye të komisioneve të rëndësishme të PDsë, është shenjë e nevojës për të bërë ndryshime dhe ruajtur ekuilibër. Krijimi i komisionit të dekriminalizimit, që iu besua gjinekologut të njohur, është një risi, e
cila mund çdo kompleks së paku teorikisht. Doktori i shquar për ndershmërinë e tij, i cili nuk ka vështirësi për të dalluar kush është djalë apo vajzë, të shpresojmë që do t’u gjejë atësinë edhe atyre që nuk iu dihet babai tek verifikon dosje, informacione dhe histori
njerëzore e politike. Mbetët që ekografia e tij të merret parasysh.
Të tre janë personazhe që kanë bërë beteja elektorale dinjitoze, ndonëse rezultati nuk shkoi në favorin e tyre dhe mbi të gjitha janë personazhe korrektë në sytë e opinionit publik. Nuk besoj se këta janë rasti tipik në PD “që fiton duke humbur”. Kosova dhe Turku lanë mandatet e deputetit duke pranuar sfidën e vështirë. Alibeaj gjithashtu në një bastion majtist mori një mbështetje cilësore. Po ashtu, Basha mund të ripozicionojë edhe figura të tjera të PDsë, të cilët, jo vetëm nuk janë përfshirë në raportin konfidencial të OSBEsë,
por as në thashethemet konfidenciale të shoqërisë sonë. Me gjuhën popullore mund të thuhet se ky është miell nga thesi i shtëpisë, buka e të cilit bërë me të nuk ngop gjithë elektoratin që do t’i duhej për t’u rikthyer në pushtet.
Basha më shumë se për lëvizjet e brendshme do të gjykohet për hapat dhe guximin që do të shfaqë për të kapërcyer pragun e një shtëpie të varfëruar personalitetesh dhe idesh. Nga zgjedhjet e vitit 2017 e ndajnë 18 muaj, kohë që do t’i lërë duke shkuar pluhurin si
prush mbi gishta, siç thotë Lasgushi. Drejt këtij takimi nuk ecet me retorikë dhe pritshmëri nga rastësitë. Një PD, kështu siç është sot, nuk ka arsye të vijë në pushtet. Kjo PD ka humbur dy palë zgjedhje rresht. Kantierin e PD së re që sjell opozitën drejt tij, Lulzim Basha nuk e ka hapur ende. Të shpresojmë se e ka bërë projektin dhe do ta
prezantojë së shpejti, tek diçka lëviz në PD me hapa të moshuarish, tek betejat trokasin pa i kërkuar as vetë kryetari.
botuar ne gazeten ‘Panorama’
