Projektligji i fundit për sigurinë publike që përcakton hapësirat ku do të vendosen kamera survejimi, përveç të mirave që mund të sjellë krijon edhe shumë handikape që mund të cënojnë rëndë privatësinë e individit. Një ndër këto pika është edhe ajo ku në çdo pallat ku ka persona me precedentë penalë do të vendosen kamera. Kjo pikë është si të thuash “Mos trokisni në këtë derë se këtu banon një kriminel”, edhe pse ky person mund të jetë thjesht i dyshuar. Dhe për një të dyshuar, apo edhe një individ i cili e ka vuajtur dënimin, një komunitet i tërë duhet të ndihet i survejuar në përditshmërinë e tij. Pyetja është a duhet të sakrifikojmë privatësinë tone thjesht për faktin se në lagjen ku jetojmë banon edhe një “kriminel”? A duhet të ketë një ligj që të mbrojë jetët tona të përditshme nga keqpërdorimi, ku shpesh herë ka ndodhur që pamje filmike në zotërim të organeve të hetuesisë janë bërë pjesë e publikimeve në media, duke shkelur të drejtat e privatësisë? A na mbrojnë këto kamera apo na e bëjnë jetën më të kontrolluar? Dhe për ta banalizuar disi: A na i bën jetët më të sigurta vendosja e “tabelave” të tilla me përshkrimin “Ambienti survejohet. Këtu sipër jeton një kriminel”?