Të kesh partner një artist është shumë e vështirë. Këtë e konfirmojnë të gjithë artistët sa herë flasin për jetët e tyre private jashtë skenës artistike.
Edhe për këngëtaren Era Rusi është e njëjta gjë. Ndonëse ajo ende nuk ka në krah një partner, me vitet dhe eksperiencën e ka kuptuar se të kesh në krah një partner artist është një sfidë më vete.
Ndryshe nga shumë këngëtarë të tjerë, Era Rusi ka zgjedhur ta menaxhojë vetë veten si këngëtare. Edhe për këtë arsye, sigurisht nuk e ka të thjeshtë të bëjë shumë punë në të njëjtën kohë, por beson më shumë tek vetja se sa tek të tjerët. Por ja që profesioni, ashtu siҫ ia mbush të gjithë kohën, me raste lë edhe shumë hapësira boshe – ato që i përkasin një mbështetjeje të vërtetë në jetë.
E ftuar pasditen e sotme në programin “Pasdite në Top Channel”, Era ka rrëfyer edhe për këtë moment të jetës, kur “ndonjëherë nuk duron dot as veten”. Megjithatë, pozicionin mes këtyre dy gjërave të ndara, profesionit dhe partnerit në jetë, është e vështirë ta menaxhosh. E pyetur për “princin e kaltër”, Era tregon: “Mua më ka ndodhur që të gjithë princat që kam puthur më janë kthyer në bretkosa…”
Duke shpjeguar edhe arsyen pse: “Në fillim ti mendon se mund t’ia dalësh, pastaj jam gjendur duke bërë vetë rolin e burrit dhe rolin e gruas… Unë kam dëshirë të kem në krah një partner që të më dojë, vlerësojë dhe trajtojë si femër… “ – thotë Era, edhe pse e di që ndoshta kjo është sfida më e madhe. Në fakt, as nuk pretendon të ketë në krah një njeri të thjeshtë, derisa as ajo vetë nuk është e tillë.
Si artiste, ndodh që të ketë “ftesa” dhe “oferta” nga njerëz të ndryshëm, por si natyrë komplekse, pothuaj gjithmonë i refuzon pa e pasur fare në konsideratë studimin: “I refuzoj që me herën e parë. Të jem e sinqertë, e bëj pa vetëdije…”. Nëse mes këtyre rasteve të refuzuara menjëherë mund të jetë ndonjë princ i kaltër, atëherë duhet të bëjë diçka që Erës t’i bjerë në sy.
Dhe, sipas Erës, të jesh në krah të një artisti duhet të përmbushësh një kusht shumë të rëndësishëm: “Të jesh në krah të një artisti, duhet të mbyllësh sytë edhe veshët….”/revistaclass
