Kush qëlloi, këtë herë, e thotë këtë. Ka dy dallime midis masakrës së djeshme, 3 qershor, dhe asaj të së dielës, të cilat ndodhën të dyja përgjatë rrugës prej dheu që të çon në qendrën e shpërndarjes së ushqimit në Rafah.
Së pari, numri i viktimave që ishte 35 të vdekur të dielë, 27 të vdekur dje të konfirmuar nga Kryqi i Kuq. Dallimi i dytë është se ushtria izraelite, këtë herë, nuk fshihet pas njoftimeve për shtyp që vetë-mohojnë fajin dhe gjysmë-pranimeve.
“Rreth gjysmë kilometri nga vendi i Fondacionit Humanitar në Gaza, ne identifikuam disa të dyshuar që po afroheshin pa ndjekur rrugët e miratuara”, thuhet në deklaratën e IDF-së.
“Ne qëlluam me armë paralajmëruese, por meqenëse të dyshuarit nuk u shpërndanë, u hap zjarr në drejtim të disa individëve që po përparonin drejt trupave në një mënyrë kërcënuese”.
Nuk thuhet se kush janë të dyshuarit. Nuk pranohet që ka pasur vdekje. As Effie Defrin, zëdhënësja e ushtrisë, e cila i quan shifrat e viktimave të publikuara nga autoritetet palestineze “të ekzagjeruara” dhe thekson se IDF i inkurajon banorët e Gazës të shkojnë në qendrat humanitare, nuk ndihet e detyruar të shpjegojë lejen e dhënë ushtarëve për të qëlluar para një turme njerëzish të uritur, sigurisht kaotikë, por të përbërë nga burra dhe gra që duan vetëm të marrin paketën ushqimore.
“U largova nga al Mawasi në orën 2 të mëngjesit, isha vetëm dhe me pantofla”, tha për italianen Repubblica, Baha’ Abu Mustafa, 49 vjeç, një i evakuuar nga Khan Younis.
Në mjegullën e fakteve që nuk mund të verifikohen në terren, meqenëse Rripi është i ndaluar për shtypin ndërkombëtar, duhet të mbështetemi në dëshmitë e atyre që ishin atje.
“Eca për tre kilometra, rreth orës 3 dëgjova zhurmën e mitralozëve. Ata po na qëllonin nga tanket dhe një helikopter, madje edhe nga deti. Në lartësinë e gjoksit. U hodhëm të gjithë përtokë. Fillova të zvarritem prapa, me plumba që na gërvishtnin kokat. Pashë njerëz që binin nga të shtënat dhe njerëz që u rridhte gjak. As nuk mundëm t’i ndihmonim, nëse do ta kisha ngritur kokën do të kisha vdekur. U zvarrita për gjysmë ore, stomaku im ishte i gërvishtur, më humbën pantoflat. Arrita të shkoja në spitalin fushor të Kryqit të Kuq në orën 5 të mëngjesit”.
IDF, e cila humbi tre ushtarë në Jabalia dhe bombardoi pozicionet nga të cilat u lëshuan dy raketa nga Siria jugore (hera e parë brenda një viti), njoftoi se ka hapur një hetim për atë që ndodhi dje në mëngjes në Rafah, gjithashtu vendi i masakrës së së dielës së kaluar që ushtria vazhdon ta quaj “lajm i rremë i krijuar nga Hamasi”.
Në vend të kësaj, OKB-ja flet për “krime lufte” dhe synon një hetim të pavarur për të përcaktuar përgjegjësitë. Shtëpia e Bardhë po kryen gjithashtu kontrolle, e alarmuar nga raportet e Kryqit të Kuq.
Fondacioni amerikan, i cili emëron udhëheqësin ungjillor Johnnie Moore si presidentin e saj të ri, po humbet mbështetjen e Grupit Konsultativ të Bostonit, ndërsa përsërit se nuk ka pasur incidente brenda vendit të tij, distancohet.
“Ne nuk jemi në dijeni të asaj që po ndodh jashtë perimetrit”, thonë ata.
Perimetër ku siguria u besohet ushtarëve, në një zonë të militarizuar nën kontrollin e tyre. Ajo që po ndodh jashtë mësohet vetëm nga dëshmitë e drejtpërdrejta.
Tamer Nassar, 33 vjeç, nga Beit Hanoun “Sapo kisha kaluar rrethrrotullimin e al Alamit me 20 metra, një breshëri plumbash nga të gjitha drejtimet. U hodha në tokë, duke u përpjekur të mbroja kokën me një gur. Ngrita njërën shpatull ndërsa u shtrëngova sa më shumë që munda në bark dhe aty u godita. U zvarrita sa më shumë që munda, duke bërtitur nga dhimbja”.
Abdo Harbi, baba i dy fëmijëve, ishte midis mijëra njerëzve që po përparonin ngadalë drejt vendit në orën 3 të mëngjesit. “U zvarrita midis të plagosurve për 600 metra për të arritur te kutia, nëse do të isha ndalur, do të më kishin kapur. Arrita te vendi. Brenda kutisë kishte 15 kg miell, biskota dhe djathë”.
