Raporti i saj me ekranin nisi përmes sportit. Në fakt në atë kohë ekrani nuk ishte aspak aspiratë për vajzën e stadiumeve dhe admiruesen e fanelës bardh e blu. Por pikërisht nga ky pasion për sportin Pejana Elezi e pa veten në ekran. Një raport i ri në jetën e saj dhe triumfi i ndjenjës së mëmësisë e shkëputi për disa vite, por pa e zbehur pasionin për punën dhe televizionin.
Në një intervistë për Opinion.al, ajo tregon sfidat, pasiguritë por dhe ambicjet për të ardhmen.
Si ka nisur raporti juaj me sportin?
Raporti me sportin ka filluar herët. Unë vij nga një familje tiranase shumë e vjetër dhe sigurisht tifozë të Tironës ndaj isha mësuaër që në shtëpi të shihej Tirana me babin dhe gjyshin e më pas vite më vonë fillova të shkoja në stadium.
Fundjavat e mia ishin në stadium dhe kjo, dashur pa dashur u bë pjesë e pandarë e imja. Më ka shërbyer të qenit tifoze edhe për televizionin.
Në 2017 në RTSH po krijohej kanali i sportit dhe kryeredaktori i kanalit Pano Xhixho kishte vendosur të krijonte një audicion me vajza që ndiqnin sportin. Me përjashtimin tim dy vajzat e tjera studionin gazetari në atë moment. Kemi bërë një audicion të cilin e fituam automatikisht në mënyrë të padiskutuar dhe kështu fillova punë në televizion.
Ekranin nuk e kam dashur asnjëherë dhe e kam përjetuar me një stres çdo dalje në ekran, sepse kisha një përgjegjësi të jashtëzakonshme mbi vete. Mendoja se po të bëja ndonjë gafë nuk do dilja më kurrë në ekran.
Kujtoj se kam nisur në shkurt të 2017-ës dhe diku pas 4-5 muajsh isha opinioniste në emisionin e parë që organizohej atje. Një vit më pas m’u besua emisioni i botërorit së bashku me kolegen dhe shoqen time, Sabinën. Ishte diçka që nisi shumë e vrullshme për mua, por që u përfshiva pastaj dhe u mësova me ritmin e televizionit. U bëra shefe e lajmeve nga bota më vonë dhe bashkëpunimi me ta ka qenë shumë frytdhënës, kam mësuar,
Vajzat e sportit nuk janë një fenomen i ri tashmë, por a mendon se ka një paragjykim ndaj tyre? Jo për çështje gjinie, por duket si diçka më shumë që u përket djemve…
Kur nisëm në fillim nuk ishim shumë vajza, por tashmë më vjen mirë që janë më shumë. Të merresh me sport nuk është e lehtë sepse kërkon një përgatitje dhe njohje specifike. Sigurisht janë paragjykuar, ka patur që thonin: “Hë se nuk merresh vesh, do na bëjë dhe analizë teknike”! Vitet e fundit, të paktën në Tiranë është shtuar numri i vajzave në stadium dhe dashur padashur njerëzit po mësohen me idenë që janë edhe vajzat që marrin vesh nga futbolli, jo vetëm meshkujt. Sepse në fund të ditës varet si e vlerëson ti veten tënde.
Ke patur ndonjë moment të vështirë në ekran, kur ke menduar që nuk do ja dilje dot?
Sa herë më dihej të dilja në një lidhje direkte i thoja kryeredaktorit që nuk dal më. Dhe ai më thoshte: “Pejana ma thua gjithmonë këtë”. Sepse në një televizion publik të shohin me lupë kur themi, se nuk lejohet të dalësh nga disa konture. Aty është një kod etik që duhet ta respektosh në detaje. Kam bërë një herë vetëm një gafë, sepse më kapi e qeshura. Kisha një intervistë live me trajnerin e Tiranës në spanjisht dhe një moment më kapi e qeshura dhe e kam përjetuar në një mënyrë të keqe e nuk doja të dilja më në ekran.
Dhe tani më shumë se 2 vjet shkëputje, si ka qenë kjo kohë. Në çfarë reflektimi të ka sjellë?
Arsyeja e vetme ishte se u bëra nëna. Nuk e kisha menduar se do shkëputesha nga televizioni. Më herët kisha disa projekte që do t’i bëja, ishte Europiani. Mendoja se në momentin që lindi djali do t’i përkushtohesha 6 muajt e parë më të rëndësishëm dhe do kththesha në ekran, por nuk ndodhi ashtu. Me keqardhje shumë të madhe dhashë dorëheqjen në televizon, por ishte botërori i Katarit 2022 që më riktheu. Kur ma ka marr kryedredaktori për të bërë emisionin m’u mbushën sytë më lotë dhe e kam vlerësuar maksimalisht ftesën e tyre, ndonëse emocionet dhe pasiguritë e kësaj herë ishin të jashtëzakonshme. Por vura re që isha një njeri edhe më serioz në ekran tashmë.
Në çfarë raporti qëndron tek ti, nëna, vajza që ka studiuar spanjisht dhe komunikim e së fundi televizioni?
Mendoj që me sportin do ta kem të vështirë të shkëputem. Unë nuk kam punuar asnjë ditë në profesionin ku jam diplomuar, spanjisht- anglisht dhe master komunikim e turizëm.
Kam përshtypjen që do ta shoh veten në botën e televizonit, por mbase pas kamerave, sepse ekrani të konsumon. Unë jam shumë dakord që gjithmonë duhet t’u lihet vendi vajzave dhe djemve të rinj në ekran, sepse ekrani të konsumon.
Mund të jem diku në televizion mbase duke shkruar ndonjë skenar apo tekst, por veten time e shoh aty. Kam përshtypjen që tek sporti do mbetem, duke besuar që në një vendi si yni sporti do zhvillohet edhe më shumë.
Në stadium vazhdon të shkosh?
Po, shkoj me djalin tani. Jam mundur shumë që dhe atij t’i injektoj pjesën e sportit. Nuk di nëse do t’i pëlqejë, por mendoj se një njeri raporti me sportin e ndihmon shumë për disiplinën dhe rregullin. Patjetër nuk shkoj çdo fundjavë siç shkoja, por mundohem edhe të ndjek lajmet sidomos për skuadrën e zemrës që është Tirona./Opinion.al
