Grabitja e ndodhur mesditën e sotme në aeroportin e Rinasit, është në të njëjtën kohë, jo vetëm kujtesë se sa e dobët është siguria jonë kombëtare, jo vetëm në kohën kur janë shtuar masat në kuadër të luftës anti-terror, por edhe një kujtesë tragjike e luftës kundër futjes së parave të pista në fushatat elektorale. Qetsohuni! Le të mendojmë për një moment se edhe kjo mund të ndodhë. Në vendin tonë çdo gjë lejohet, dhe kur çdo gjë lejohet, çdo gjë mund të ndodhë. Pse nuk mund të ndodhë edhe kjo? Me një fjalë, të grabiten parat e kompanive private, e bankave të nivelit të dytë, dhe një pjesë e mirë të përfundojnë sa në fushatë dhe sa në pagesa horrash, e shlyrje detyrimesh ndaj të fortëve, pa menduar për asnjë moment, larg qoftë, që ndere të tilla, të shkojnë deri aty sa të lirohen edhe kapo nga burgjet. Ti vidh për mua, unë të liroj. Ti grabit për mua, unë të shpëtoj.
Pasi nuk mund të ndodhë, nuk ka se si të ndodhë, që vjedhje të tilla spektakolare, të përfundojnë pa autor. Pa emër, pa namë e nishan. Vjedhja që ndodhi në autostradë, vetëm pak muaj nga fushata elektorale e zgjedhjeve vendore, ishte një shumë super e konsiderueshme, vjedhja tjetër, që ndodhi sot, dhe e ndajnë vetëm pak muaj me tjetrën, dhe po aq me fushatën tjetër, nuk është një vjedhje e pakonsiderueshme.
Pyetja e vetme është si mund të ketë dijeni një grup kriminal për shuma të tilla parash, pa qenë të përfshirë, plotësisht apo pjesërisht, njerëz të veshur me pushtet. Si dhe shuma po aq marramendëse, ku më mirë se në fushata elektorale do të qarkullonin. Sigurisht, këto radhë të sipërhedhura, nuk janë tjetër veçse dyshime, asgjë më shumë se kaq. Deri atëherë, deri kur të zbardhet e vërteta, le të dëgjojmë se çfarë do ndodhë…
